W Muzeum Ziemi Wieluńskiej zorganizowano spotkanie harcerzy z kombatantami, świadkami wojennej historii miasta. Wśród zaproszonych gości byli Henryk Strózik, Euzebiusz Markiewicz oraz małżeństwo Józef i Stanisława Stępień.
1 września 1939 roku pamiętam, obudzili mnie rodzice, a ich obudziły syreny, które wyły. Był nalot niemieckich samolotów na Wieluń. Tu się właśnie rozpoczyna cała historia. Historia ta, którą musimy pamiętać, musimy umieć każdemu opowiedzieć jak to się stało, że przyleciały niemieckie samoloty i bombardowały Wieluń. Jak zaczęły wyć syreny, rodzice się obudzili, obudzili i mnie, prędko musiałem wstawać. Budynki zostały zbombardowane, paliły się, część z nich była zburzona. Jak ojciec już pakował wszystko do ucieczki, wyjrzałem na podwórko i zobaczyłem że po jednej stronie nie ma już budynków, po drugiej też. Pytałem co się dzieje, ale ojciec mi tłumaczył, że to jest wojna, że to jest nalot samolotów niemieckich i że tak wygląda teraz zbombardowany świat. Bardzo byłem przestraszony. Ludzie spali, a budynki się sypały. Ci, którzy mieszkali w tych budynkach ginęli. My zaczęliśmy uciekać z Wielunia, żeby ratować swoje życie.
– mówił do zebranych harcerzy Józef Stępień.
Posłuchaj więcej:
Wspomnienia Euzebiusza Markiewicza:
Wspomnienia Józefa Stępnia, który w dniu wybuchu II wojny światowej miał 7 lat:
Podczas wydarzenia dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej Jan Książek otrzymał z rąk harcerzy odznakę „Przyjaciel Harcerstwa Wielunia”.
