W Muzeum Ziemi Wieluńskiej odbyła się wczoraj promocja książki Wiesława Dworniaka poświęconej młynarzom żyjącym w naszym regionie od końca XVIII wieku do I wojny światowej.
Wykonywali ciężką pracę, ale robili to z pasją, bo bez tego nie można by kontynuować takiej pracy. Wiadomo, że mąka, kasze to podstawowe składniki naszego pożywienia. Na początku były uzyskiwane poprzez użycie żaren. Żarna odeszły 200 lat temu. Młynarstwo w okolicach Wielunia było datowane już w XVI wieku. Już wtedy młyny znajdowały się w 46% miejscowości na ziemi wieluńskiej. Młyny wodne były wykorzystywane, bo najłatwiej było je postawić nad ciekami wodnymi. Książka mówi o młynarzach w XIX wieku. Wtedy klimat charakteryzował się tym, że było dużo opadów. Rzeki, strumyki były pełne wody. Najważniejsze w młynach wodnych są koła. Te młyny dzieliły się na takie kategorie, które posiadały koła nadsiębierne i podsiębierne. Koła podsiębierne były najprostsze, zbudowane były nad rzekami, stały jakby okrakiem. Ciąg i kierunek tego koła był w przeciwnym kierunku do strumienia wody. Koła nadsiębierne posiadały łopatki, które były przesuwane przez wodę. Kierunek był taki sam, co bieg wody. Te przedsiębierne były trzykrotnie bardziej wydajne, ale wymagały większego wysiłku.
– mówił Wiesław Dworniak, emerytowany kardiolog.
Jak już wcześniej wyjaśniał na naszej antenie, zajął się tematem młynarzy podczas opracowania własnego drzewa genealogicznego. Młynarzem był jeden z jego przodków. We wczorajsze wydarzenie włączyło się też Towarzystwo Przyjaciół Wielunia. Warto dodać, że na spotkanie zaproszono potomków wieluńskich młynarzy.
