Książka „Kościoły drewniane ziemi wieluńskiej (na tle typów ościennych do końca XVII wieku)” jest oryginalną próbą zestawienia i porównania architektury kościołów drewnianych Małopolski, Wielkopolski, Śląska w kontekście zabytków ziemi wieluńskiej.
Napisał ją wielunianin dr Damian Langner, pracownik Politechniki Łódzkiej:
Książka pt. „Kościoły drewniane ziemi wieluńskiej na tle typów ościennych (do końca XVII wieku)” powstała na podstawie rozprawy doktorskiej o tym samym tytule przygotowanej w Instytucie Historii Uniwersytetu Opolskiego, którą przygotowywałem na seminarium u prof. Anny Pobóg-Lenartowicz oraz prof. Kazimierza Ożoga, a finalnie obroniłem w 2017 roku. Podstawowym zadaniem tej książki jest przedstawienie oraz porównanie drewnianych kościołów z terenu wieluńskiego (wraz z regionalną myślą ciesielską) z typami ościennymi oraz próbą przypisania ich do konkretnego typu lub grupy. Na terenie Polski wyróżnia się cztery typy świątyń drewnianych: małopolski, wielkopolski, śląski i mazowiecki.
Aby dobrze naświetlić występujące różnice i podobieństwa, pokusiłem się o dokonanie osobnego opisu trzech typów rozwiązań, jakie otaczały ziemię wieluńską do końca XVII wieku: małopolskiego, śląskiego oraz wielkopolskiego. Przedstawiłem również cechy architektoniczne drewnianych świątyń wybudowanych na ziemi wieluńskiej do końca XVII wieku, a następnie umieściłem je na mapie pomiędzy historycznymi regionami: Małopolską, Śląskiem i Wielkopolską. Ziemia wieluńska geograficznie w mniejszym bądź większym stopniu wpisywała się historycznie w każdy omawiany region, nie może więc dziwić fakt, iż wraz z silnie rozwiniętym budownictwem rodzimym powstała myśl ciesielska czerpiąca różnorodne wzorce, ale zachowująca swój indywidualizm.
Książka jest bardzo cenną i nowatorską w sposobie przedstawienia tematu pozycją, przeznaczoną dla miłośników i znawców sakralnego budownictwa drewnianego.
Autor planuje spotkanie z mieszkańcami Wielunia. O dacie i miejscu poinformujemy.
Dofinansowano ze środków ministra kultury i dziedzictwa narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Patronem medialnym książki jest Radio ZW.
