99 urodziny obchodzi dziś Henryk Strózik. To wieloletni nauczyciel i dyrektor Zespołu Szkół nr 2 w Wieluniu. W 1973 roku został wybrany radnym Rady Miejskiej Rady Narodowej, której był przewodniczącym w latach 1973-1975. W przeszłości był też członkiem założycielem Towarzystwa Przyjaciół Wielunia, a nawet jego prezesem w latach 1985-1989. Za społeczną i zawodową pracę był wielokrotnie nagradzany m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Honorowym im. Stanisława Poznerowicza. Henryk Strózik był też wieloletnim prezesem Związku Kombatantów RP. Ostatnio gościł w Mokrsku na Międzynarodowym Dniu Kombatanta.
Proszę nagrodzić pana Henryka brawami! To osoba, z która miałem największy kontakt. To dyrektor szkoły, którą ukończyłem. To, co przekazuje w luźnych rozmowach, jakie to były trudne czasy, jakie działania trzeba było podjąć, żeby nie zostać schwytanym p-rzez gestapo, żandarmerię, to mrozi krew w żyłach. To było wasze dzieciństwo, dorosłe życie waszych rodziców, to były ciężkie czasy. Życzę, żebyście to przekazywali młodszym pokoleniom. – mówił wówczas starosta wieluński Marek Kieler.
Zabiorę głos krótko, aby podziękować w imieniu kombatantów powiatu wieluńskiego. Czynię to z wielkim wzruszeniem. Słowa podziękowania dla organizatorów. To przyjemne i podbudowujące. Jeszcze raz serdecznie dziękuję za zorganizowanie takiej uroczystości, które nas podbudowują. Dziękuję serdecznie! – mówił Henryk Strózik, dziękując za zaproszenie na te uroczystości.
Henryk Strózik urodził się 22 kwietnia 1925 roku w Ożarowie w gm. Mokrsko, zasłużony nauczyciel i działacz społeczny. Do szkoły powszechnej, którą ukończył w 1939 roku uczęszczał w Ożarowie i Wieluniu. Podczas okupacji niemieckiej pracował w stolarni niemieckiej firmy w Ożarowie. W latach 1945-1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Pedagogicznego w Wieluniu, po ukończeniu którego pracował jako nauczyciel w Szkole Rolniczej i Szkole Podstawowej w Ożarowie (1948-1949) i Szkole Podstawowej w Kaletach (1949-1950). W latach 1950-1951 ukończył Kurs Chemii Przemysłowej w Sławęcicach, uzyskując tytuł technika chemika. Od 1951 do 1956 pracował w Technikum Chemicznym w Mościcach, jednocześnie studiując zaocznie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, w której uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie chemii w 1957 roku. Był nauczycielem w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym w Wieluniu (1956-1965), w 1965 roku został dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 w Wieluniu, gdzie pracował do 1985 roku. Był także inspektorem szkolnym. Należał do członków założycieli Towarzystwa Przyjaciół Wielunia, był długoletnim członkiem zarządu, w latach 1985-1989 prezesem. W 1986 roku wyróżniony doroczną nagrodą Towarzystwa za społeczną działalność na rzecz społeczno-gospodarczego i kulturalnego rozwoju miasta Wielunia. W 1973 roku wybrany radnym Rady Miejskiej Rady Narodowej i jej przewodniczącym (1973-1975). W kolejnych wyborach w1988 roku wysunięty na kandydata na radnego przez Towarzystwo Przyjaciół Wielunia, był w latach 1988-1990 przewodniczącym Rady Narodowej Miasta i Gminy. Za społeczną i zawodową pracę odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką Zasłużony Nauczyciel PRL. W 1986 roku wpisany do Księgi Zasłużonych dla Miasta i Gminy Wieluń. Po przejściu na emeryturę był prezesem oddziału Związku Emerytów i Rencistów, od 2006 roku prezesem Związku Kombatantów RP.
– czytamy w „Leksykonie Miasta Wielunia” autorstwa profesora Tadeusza Olejnika.
